De mens is het enige dier dat lacht en huilt, want hij is de enige die wordt getroffen door het verschil tussen hoe de zaken zijn en hoe ze volgens hem zouden moeten zijn. 

Good Cop Bad Cop is een scherp commentaar over hoe onze diepste angsten worden geëxploiteerd door de entertainment industrie; de angst om saai gevonden te worden en onze drang naar aandacht.
Hongerig naar drama verliezen langzaam maar zeker drie personages zichzelf en hun waardigheid. Opportunisme begint hun gedrag te domineren. Zonder enige gêne psychologiseren de personages iedere simpele actie, hun onderlinge verhoudingen en zichzelf.
Gebruikmakend van de manipulatieve montage technieken en de schaamteloze uitspraken van deelnemers van reality TV programma’s toont Kassys het verschil tussen zijn en ‘doen alsof’.
Good Cop Bad Cop is 50% theater en 50% film. 

Good Cop Bad Cop won de ZKB Recognition Prize 2009 op het Zurcher Theater Spektakel 
De jury: ‘In a highly original and amusing way the theatre collective has succeeded in capturing and ironically commenting on an aspect of the European culture of Reality TV. The three performers Liesbeth Gritter, Esther Snelder and Ton Heijligers deserve special recognition. They have demonstrated a solid sense for dramaturgy, a solid handling of language, a great deal of psychological sensitivity and an obvious understanding of how both TV and theatre work. They especially excel in their outstanding acting performance (on both screen and stage) that goes far beyond the popular clichés of human behaviour and expression. With playful seriousness and formal stringency they handle a subject matter that could easily have degenerated into silly caricature and cheap comedy.’

Pers

‘Wij kijken tot het einde ademloos toe.’ (Volkskrant, juli 2007)

‘Met een zuiverheid die de musical Cats doet verschrompelen tot een wollig stukje knuffeltoneel gebruikt Kassys onze vertedering voor katten en honden voor een scherp commentaar op de hedendaagse sensatiezucht. Deze menselijke huisdieren zitten in een eigen Gouden Kooi en tonen glashelder aan dat wij zó dolgraag drama willen zien, dat wanneer iemand zegt dat iets een drama is, wij dat ook direct geloven.’ (Noord Hollands Dagblad, juli 2007)

‘Zo wordt Good Cop Bad Cop heel langzaamaan prettig absurd en raar. Zo raar dat het diverse Oerol publiek zijn lachen niet kan houden. Kassys intussen maakt zijn punt.’ (Spits, juni 2007)

‘De vindingrijkheid van de Nederlandse groep begint ook waar de makkelijke parodie eindigt’. (Helsingin Sanomat, oktober 2008)

‘Het eind resultaat is een productie die ons op onze plaats zet, als een diersoort tussen andere dieren en een productie die ontwikkelt in een heerlijk onderzoek naar groepsdynamiek en de menselijke psychologie. En niet alleen dat, het is ook een intelligente satire over hoe onze donkerste behoeftes uitgebuit worden door de entertainment industrie welke een verraderlijke nieuwe normatieve modules voor ons gedrag en een basis voor ons zelfbewustzijn maakt.’ (Kulturtimmen, oktober 2008)

‘Beautiful. Genuinely inventive physical comedy has not had this thorough a revival since the days of Buster Keaton's silent films. In some ways Good Cop, Bad Cop is a direct descendant of silent film's simple, limited dramatic tool set. And it is a lovely reminder that humor and absurdly clarifying insights can be gained from the simple act of studying how easily we make asses of ourselves in public.’ (City Paper, Charleston VS, juni 2009)

‘Grossartig’ (NNZ Zurich, augustus 2009)

‘Beautifully paced and performed with loving attention to detail, Good Cop Bad Cop was a welcome surprise at Sydney Festival.’ (Real Time Arts, februari 2011)

‘It’s theatre that makes you think, analyse and laugh out loud. It’s a wickedly funny acknowledgement of the banality of so much of what we hear in our tell-all culture.’ (Our Brisbane, februari 2011)